Jarenlang al werden verhalen van zeelieden over monstergolven door wetenschappers afgedaan als dronkemanspraat. Wetenschappers gingen er van uit dat schippers de grootte van de golven sterk overdreven om hun eigen fouten, zoals varen met een te zwaar beladen schip, te verbergen.

Boeien op zee, registreerden bijna nooit dergelijk extreem hoge golven. Als deze dan toch eens voorkwamen beschouwde men de metingen als storingen in het systeem.

Maar op 1 januari 1995 kwam daar verandering in. Die dag woedde er een hevige storm op de Noordzee. Tijdens deze storm registreerde het Draupner-olieplatform, dat zo’n 150 kilometer vóór de kust van Noorwegen ligt, continu de hoogte van het zeeoppervlak. De golven bereikten pieken van 12 m, tot er opeens, uit het niets, een golf opdook van ruim 26 meter hoog! Deze golf was veel steiler dan de andere en had een vreemde asymmetrische vorm, wat typisch is voor monstergolven. De golf miste het olieplatform maar op een haartje na, anders was het een echte catastrofe geweest.

De eerste echte meting van een monstergolf was nu dus een feit. Sindsdien zijn wetenschappers verwoed bezig met onderzoek naar deze monstergolven, in de hoop te ontdekken hoe en waar ze precies ontstaan (gevoelige gebieden) en of ze ook heel precies voorspeld kunnen worden.